Wandelgangen

Niet uitgesproken tekst bij het afscheid van Jeanette Noordijk als Voorzitter College van Bestuur op 13 december 2018.


Het Koning Willem I College is een grote school en een grote school heeft veel wandelgangen. In die wandelgangen wordt geluld en als mensen lullen, dan lullen ze meestal niet over zichzelf maar over anderen.

Zij die betalen om in onze wandelgangen te mogen lopen lullen dus over hun vriendjes, vriendinnetjes, klasgenoten, hun  collega’s op het werk, hun ouders en hun docenten.

Zij die betaald krijgen om in onze wandelgangen te mogen lopen lullen ook over hun vrienden, vriendinnen, collega’s, hun ouders, hun kinderen en hun studenten.

Maar waar mensen het meest over lullen - wetenschappelijk onderzoek heeft dat uitgewezen - is over de baas. Veel mensen hebben behoefte aan een baas, al is het maar om tegenop te kijken, bevestiging uit te halen of gewoon om over te lullen.

Jeanette was de afgelopen jaren de baas van onze school, er lopen op onze school veel baasjes rond. (Ik ben er zelf een van!) Maar  Jeanette is onze eindbaas!

Ikzelf hou niet van wandelgangen. Ik zeg de dingen liever zoals ze zijn, open en transparant en daarom sta ik hier ook.

Jeanette is hier een aantal jaren geweest en nam het roer over van een man waarvan in de wandelgangen soms werd gezegd dat hij in een ivoren toren zat. Ook werd hij een hemelbestormer genoemd. Als opvolger word je in de wandelgangen dan al snel niemand die op de winkel heeft gepast.

Maar Jeanette, je hebt veel meer gedaan dan op de winkel gepast.

Je vertelde ooit het prachtige verhaal over wortels en vleugels. Het ging daar bij om de ontwikkeling en opvoeding van jonge mensen. Maar organisaties hebben ook wortels en vleugels nodig. Vleugels had onze school al en jij hebt onze school verder geworteld, want daar was behoefte aan. Je hebt stevig ingezet op teamontwikkeling, er is een prachtige nieuwe huisstijl, we hebben een gastvrijheidsconcept, onderlinge relaties zijn verstevigd, zo ook de relaties met onze omgeving. In jaarverslagen wordt open en transparant geschreven over alles wat goed gaat en ook alles wat minder goed gaat. Want ontwikkeling gaat met vallen en opstaan. Soms gaan dingen niet goed.

Je hebt ook oog gehad voor de relatie met je voorganger en zijn familie (hier ook aanwezig) en met je opvolger. Met respect naar je voorganger heb je jouw functie gemaakt tot wat-ie nu is. Voorzitter College van Bestuur en dat is iets anders dan Eindbaas.

En onze school is meer dan je opvolger, onze school bestaat uit heel veel medewerkers en nog meer studenten. We doen het samen en we leren van elkaar.

Het is nu aan ons samen om verder te reizen door de kosmos. Soms samen en soms alleen. Ook in de ruimte vindt ontwikkeling soms plaats los van het moederschip.

Ik zou graag willen afsluiten met een gedichtje van Hein Stufkens (je kent het). Van mij mag het een plaats krijgen in onze wandelgangen.

Ik was te Cadzand aan het strand
getuige van een misverstand,
toen ik twee golven hoorde spreken
precies voordat ze zouden breken.
De ene riep: 'Het is gedaan,
wij zullen hier te pletter slaan!'
De ander zei beslist: 'Welnee,
je bent geen golf, je bent de zee.'

Jeanette bedankt!