Kort verslag van een studiereis naar Chicago, USA van 19 t/m 25 maart met een delagatie van het Koning Willem I College. Bekijk ook de foto-reportage!
Het is niet voor te stellen dat als FC Den Bosch een
wedstrijdje moet voetballen tegen FC Oss, dat de wedstrijd begint met het
volkslied.
In de Verenigde Staten gebeurt dat wel. We bezochten een basketbalwedstrijd van de Chicago Bulls en toen een zangeres het veld
betrad en “The Star-Strangled Banner” inzette zag ik om mij heen iedereen gaan
staan. Er werd veelvuldig meegezongen met de hand op de borst.
Ik heb het Amerikaanse volkslied natuurlijk vaker gehoord en van de tekst onthoud ik altijd alleen dat ene zinnetje uit
het refrein als er gezongen wordt dat de met sterren bezaaide vlag wappert over
“the land of the free”.
The land of the free.
Vrijheid is een groot goed, maar heeft ook een keerzijde. Ik
heb tijdens mijn bezoek aan Chicago vooral veel ongelijkheid gezien.
Op mijn hotelkamer op de 23e verdieping keek ik
uit op de Trump Tower als symbool van onbegrensde mogelijkheden. Dat is mooi
gezegd maar in het vocabulaire van Trump betekent dat “Alles kan en alles mag”. De kamer zelf werd iedere dag schoon gemaakt
door een dame uit Puerto Rico, waar ik dagelijks een praatje mee maakte en die
mij verzekerde dat niet iedereen die op de 23e verdieping werkte
legaal in het land was. Over haar eigen status wilde ze zich niet uitlaten.
Op de “Community Colleges” die we bezochten zag ik dat men
in de Verenigde Staten goed is in de buitenkant. Logisch, want in “the land of
the free” moet je jezelf kunnen verkopen om bestaansrecht te hebben.
Ik zag mooie gebouwen, posters en andere
communicatie-uitingen, maar ik zag ook veel lege klaslokalen.
Wat me nog het meest boeide was dat er daar niet moeilijk wordt gedaan over leeftijdsverschillen in de klas. In ons
onderwijssysteem wordt iedereen die van het vmbo komt als het ware door het
systeem geduwd. Dat heeft tot gevolg dat als je 23 bent je eigenlijk al te oud
bent om een mbo-opleiding te volgen. Daar is een gemêleerde klas met jongeren
van 16,17,23,24 en een enkele verdwaalde veertiger eerder realiteit dan
uitzondering. Dat is iets waar wij nog van kunnen leren.
 |
| Onderwijssysteem in de Verenigde Staten |
De andere kant is natuurlijk dat ongelijkheid al begint bij
je geboorte. Als je ouders geld hebben en je naar een “private high school”
kunt, dan koop je als het ware je toegangsbewijs tot een dure
universiteit. Als je van een “public
high school” komt is de realiteit vaak dat je eerst moet gaan werken om wat
geld bij elkaar te schrapen om überhaupt verder te leren.
Ik zag op de “Community Colleges” ook veel betrokkenheid en
begeleiders met een hart voor hun studenten . De “Community Colleges” zijn
natuurlijk dé plek bij uitstek om iets aan die ongelijkheid in de samenleving
te doen, al is het natuurlijk wel een beetje dweilen met de kraan open.
Op het congres zag ik een aantal aardige workshops, al was
het kwaliteitsverschil enorm en gold ook hier dat ik veel buitenkant zag.
De workshop van Ken Trzaska van Seward County Community College sprak me nog het
meest aan. Ken durft hard op te zeggen dat het begrip “Student Succes” een
repeterende plaat is geworden en dat ie daar een beetje moe van wordt. Zijn stelling
is juist om studenten op de tweede plaats te zetten. “Focus on your employee
first!” Zorg voor je team en voor teamontwikkeling dus!
Ik wil Peter van Amelsfoort, Yvonne van den Dungen en Petra van Rixtel van het bureau Internationale Projecten bedanken voor de perfecte organisatie.
