woensdag 21 november 2018

Judith


Wachttijden bij DUO.

Regelmatig bel ik naar DUO. Niet omdat dat mijn hobby is, maar gewoon om nieuwkomers in Nederland die inmiddels op het MBO studeren en recht hebben op studiefinanciering wat vooruit te helpen. Nederland is een land van regels, procedures, formulieren, inlogcodes en wachtwoorden. Zie dan als nieuwkomer in ons land de weg maar eens te vinden. Bijkomend probleem is ook nog eens dat mensen vaak meerdere telefoons en/of sim-kaarten hebben en als je dan bent ingelogd bij digi-d komt de beveiligings-sms vaak aan op het verkeerde nummer. Maar bellen vind ik altijd fijn, dan heb je immers gewoon menselijk contact.

In de ochtend hoef je nooit lang te wachten en vanmorgen was ik blij verrast. Ik belde mede namens een nieuwkomer en had alle benodigde informatie bij de hand en hij had ook de goede telefoon bij zich. Ik ken het spelletje inmiddels als ik namens een nieuwkomer bel. Nadat ik het BSN-nummer heb gegeven vraagt de DUO-medewerker aan de nieuwkomer of hij of zij het goed vindt dat de medewerker het gesprek verder met mij voert. Heel soms gebeurt het dat mensen het liever zelf doen en dat maakt me blij, het uitgangspunt van mijn hulpverlening is immers dat mensen zelfredzaam worden, maar als dat nog niet lukt, dan help ik gewoon nog even verder. Vanmorgen kreeg ik dus de telefoon terug en toen zei de mevrouw aan de andere kant van de lijn: “Zo Reinoud, daar ben ik weer.”
Niet zomaar een helpdeskmedewerker dus maar een mens van vlees en bloed die gewoon mijn naam had onthouden. Ik moest eerlijk erkennen dat ik niet meer wist hoe zij heette, maar toen ik er om vroeg herhaalde ze haar naam voor mij. Ik werd prima verder geholpen en na afloop van het gesprek wensten we elkaar een fijne  dag.



Judith bedankt!

maandag 5 november 2018

Fijne dag!




Na een korte afwezigheid begon ik op 15 mei 2017 aan mijn re-integratie op het Koning Willem I College en wel op de afdeling Educatie in de Sint-Jorisstraat.

Mijn fiets parkeerde ik in de gemeentelijke fietsenstalling op de Wolvenhoek.

Wat een geweldige uitvinding van de gemeente ’s-Hertogenbosch dacht ik. De fietsenstalling  is niet alleen gratis, maar je krijgt er nog een glimlach bij ook en de dienstdoende ambtenaar wenste mij een fijne dag.

Fijne dag!
Vol goede moed ging ik dan ook aan het werk, deze dag kon al niet meer stuk. Ik ging werken als opleidingsdecaan en nieuwkomers adviseren en ondersteunen bij hun inburgering en kennismaking met het Nederlandse onderwijs.

Nu zijn we anderhalf jaar verder en tegenwoordig komen er minder mensen op gesprek. Steeds meer mensen stromen door binnen onze school.
Mijn re-integratie ging met vallen en opstaan. Vaak legde ik de lat te hoog en als je dat doet, dan kom je jezelf weer tegen.
In de afgelopen anderhalf jaar heb ik hier heel wat nieuwkomers gesproken en soms vond ik die gesprekken heel moeilijk. Ik werk al vanaf 1994 in het onderwijs, maar heb moeten wennen aan deze voor mij nieuwe doelgroep. De levensverhalen grepen me soms aan en in mijn functie van decaan voelde ik mij vaak ook de poortwachter van het Nederlands onderwijssysteem. Een systeem dat niet altijd even flexibel is. Ik heb zeker een aantal mensen verder kunnen helpen, maar moest ook vaak nee verkopen.

Maar wat ik nog iedere dag leuk vind is dat eigenlijk ieder gesprek wordt afgesloten met “Fijne dag”. Soms dacht ik dat het één van de eerste dingen was die mensen leerden in Nederland.
Dat is wat ik van mijn contacten met nieuwkomers heb geleerd. Ook als het tegenzit en na afloop van een moeilijk gesprek wens je elkaar gewoon een fijne dag.  
Want dat is toch waar het uiteindelijk allemaal omgaat.
Fijne dag!