Brandweerman

In de sportschool vroeg iemand mij wat ik eigenlijk voor werk deed. Het was voor het eerst sinds ik de sportschool bezoek dat ik deze vraag kreeg.

De vraag bracht me uit mijn evenwicht, want in de sportschool wil ik eigenlijk niet over mijn werk praten. En wat deed ik eigenlijk voor werk? Ik gaf natuurlijk gewoon netjes antwoord en lulde er een beetje omheen. Toen moest ik aan mijn vader denken.

Mijn vader was onderwijzer en directeur van een basisschool. Daarnaast had hij ook nog allerhande bestuursfuncties. Hij werkte veel en hard en was altijd met andere mensen bezig. Aan het begin van iedere zomervakantie was hij zo gestrest dat het een paar dagen duurde voor hij weer op aarde en in ons gezin was geland. In die dagen hadden wij ook meestal onze conflicten die dan bijvoorbeeld gingen over het opzetten van de tent. Hij wilde de dingen op zijn manier doen en ik ook en dat botste soms. Eigenlijk een heel gewoon vader-zoon-dingetje.

Maar in de loop van de vakantie daalde de rust neder en werd alles weer relaxed. Mijn vader maakte ook graag praatjes met iedereen die hij tegenkwam. Ik liep een keer met hem op de camping en toen vroeg iemand wat voor werk hij eigenlijk deed.

Met een uitgestreken gezicht vertelde mijn vader gewoon dat hij brandweerman was. Ik moest moeite doen om niet in de lach te schieten, maar wat was ik trots op mijn vader die gewoon heel serieus de grootst mogelijke onzin aan het verkopen was.

Ik heb hem regelmatig met de BBQ in de weer gezien en ik betwijfel of hij een goede brandweerman zou zijn. Maar wat kon die man makkelijk ouwehoeren en goed met mensen omgaan. Ik ben blij dat ik dat van hem geleerd heb.