Ubu-momentjes

Vandaag verschijnt een boek over Ubu Lemereis. Ubu overleed in 2010 en zou vandaag 55 jaar geworden zijn. De uitgave is de verboeking van de site www.ubulemereis.nl. Voor de gelegenheid schreef ik onderstaande tekst. (Deze staat dus niet in het boek en ook niet op de site, maar gelukkig wel hier.)

Het gaat te ver om te zeggen dat Ubu en ik goede vrienden waren, want dat waren we niet, maar ik vond het altijd fijn om hem te zien en we deelden een passie voor voetbal, voetbaluitslagen, nutteloze statistieken en allerhande lijstjes.

De tijd dat ik veel voetbal keek heb ik achter me gelaten. Ik bezoek af en toe nog een wedstrijd van FC Den Bosch en nu Feyenoord al zo lang op kop staat kijk ik ook al weer enige tijd naar Studio Sport op zondagavond. De doordeweekse Europese wedstrijden gaan grotendeels aan mij voorbij. Ik volg de uitslagen via Teletekst en via de geluiden uit de woonkamer als één van de jongens daar zit te kijken.

Toch heb ik bijna 7 jaar na Ubu’s dood nog regelmatig een Ubu-momentje en zo’n Ubu-momentje heeft altijd met voetbal te maken.

Een Ubu-momentje is dat je even aan hem denkt en er vervolgens achteraan denkt. “Wat zou Ubu hier van vinden?”

De afgelopen weken had ik drie dergelijke momentjes.

De eerste keer was op 14 februari. Barcelona verloor genadeloos van Paris Saint Germain. Er werd gesproken van een wisseling  van de wacht en ik dacht dat Ubu dit wel leuk gevonden zou hebben. Hij had het nooit zo op glitter, glamour en gearriveerde vedettes.

De tweede keer was op 8 maart. Barcelona ontsnapte op miraculeuze wijze in de terugwedstrijd tegen PSG en plaatste zich toch voor de volgende ronde. Al snel werd er ook gesproken over een aantal dubieuze beslissingen en een schwalbe en leek het er op dat er een luchtje zat aan de wonderlijke 6-1. Ik dacht dat Ubu er het zijne van zou hebben gevonden.

De derde keer was op 12 maart. Ik vernam via Teletekst dat Barcelona met 2-1 had verloren van Deportiva La Coruna.

Ik herinnerde me opeens een gesprek dat ik had met Ubu in 1994. De titelstrijd in Spanje ging dat jaar tussen Barcelona en Deportivo la Coruna en Ubu koos met heel zijn hart voor de underdog Deportivo.  In de laatste competitiewedstrijd was het erop of eronder.  Barcelona speelde tegelijkertijd tegen Sevilla en stond in de rust op achterstand.  In de tweede helft trok Barcelona de wedstrijd toch naar zich toe terwijl het bij Deportivo tegen Valencia lang 0-0 bleef. Bij die stand zou Barcelona kampioen zijn. In de 88^ste minuut kreeg Deportivo een penalty en verdediger Djukic schoot deze in de handen van de keeper. Na anderhalve minuut blessuretijd was de wedstrijd gedaan en was FC Barcelona kampioen op doelsaldo.

Natuurlijk dacht ik wat Ubu, anno 2017, van de overwinning van Deportivo gevonden zou hebben. Ik denk dat hij zachtjes zou grinniken en zou denken net goed.

Naschrift:

1. Op Wikipedia lees ik het volgende over de slotwedstrijd van het seizoen 1993/1994: Het feit dat Valencia erg fanatiek het gelijkspel verdedigde, en diverse spelers (waaronder keeper González) uitbundig de gestopte penalty vierden, leidde tot volop speculatie over premies van FC Barcelona. Dit werd uiteindelijk in 2008 door verdediger Giner toegegeven.

2. Over het verschijnen van het boek verscheen een artikel in De Gelderlander: