(Bij het afscheid van Hans Schaepkens op het Koning Willem I College)
Het was in 2008. Ik kende Hans al een aantal jaren en ik had behoefte aan wat loopbaanbegeleiding. Ook waren er wel wat dingetjes gebeurd in mijn leven waar ik eens met een coach over wilde praten.
Het was in 2008. Ik kende Hans al een aantal jaren en ik had behoefte aan wat loopbaanbegeleiding. Ook waren er wel wat dingetjes gebeurd in mijn leven waar ik eens met een coach over wilde praten.
Zo kwamen wij in gesprek, soms in een apart kamertje, maar
vaak ook gewoon in de rode zitjes in “La Cantina”. Ik mocht Hans graag,
hij was betrokken, rustig en kon erg goed luisteren. Soms zei hij wel eens iets
dat ik niet snapte, maar dat legde ik dan naast me neer of ik onthield de
uitspraak en begreep het later opeens wel.
De gesprekken gingen over bewustzijnsniveaus, maar ook over
het maken van keuzes. Uiteindelijk maakte ik die natuurlijk zelf, maar Hans
hielp mij daarbij.
Nadat ik een keuze had gemaakt en mijn loopbaan een andere
richting in was gegaan, bleef ik Hans nog een tijdje zien, al werd de
frequentie wel minder.
Op een gegeven moment vertelde ik Hans dat ik een iMac wilde
gaan kopen, maar ontzettend twijfelde. Ik vond het wel veel geld en vond de
oude laptop waar ik op werkte eigenlijk nog goed genoeg. Hans was heel kordaat
en zei “Ik ga een oefening met jou doen.”
We planden een nieuwe afspraak, er
werd een ruimte gereserveerd want voor deze oefening was ook ruimte nodig. Het
was immers een oefening in de ruimte. De oefening heette “Het Hoefijzer” en duurde een klein half
uur. Na afloop ben ik naar de stad gefietst om een iMac te kopen.
De iMac is inmiddels wat ouder en trager geworden en ik
kruip er tegenwoordig ook niet meer zo vaak achter. Maar iedere keer als ik hem
aanzet denk ik aan Hans en aan de zweetdruppels op zijn voorhoofd terwijl hij
mij begeleidde bij “Het Hoefijzer”.
Altijd als ik Hans tegenkwam refereerde ik even aan de iMac.
“Hij doet het nog steeds hoor.”
Natuurlijk ging ook deze oefening over keuzes maken en ook
over je zelf iets gunnen en je zelf af en toe een cadeautje geven.
Ik vind het fijn dat Hans mijn coach was en het kenmerk van
een goede coach is dat hij zichzelf overbodig maakt. Ook dit jaar heb ik weer
(loopbaan)keuzes gemaakt en daar had ik Hans niet meer voor nodig.
Hans bedankt.
Hans bedankt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten