Gift

“Een gift is een cadeautje.” Ik hoor het mezelf regelmatig zeggen als ik mensen die nog nieuw zijn in ons land heb geholpen met het aanvragen van studiefinanciering. Als de aanvraag is gelukt en alles goed is gegaan dan staat het er drie keer als je inlogt op Mijn DUO. Vetgedrukt zelfs.

De basisbeurs is een gift, de aanvullende beurs is een gift en ook het studentenreisproduct is een gift.

Als je een opleiding MBO1 of MBO 2 doet is dat altijd het geval. De studiefinanciering is een cadeautje van onze overheid.

Een gift.

Vanmorgen kreeg ik ook een gift. Het was een doos chocola van een merk dat ik niet mag noemen.

Ik kreeg het van een heel begaafd en vriendelijk meisje dat vanwege haar geloofsovertuiging mannen geen hand geeft. Ons contact verliep aanvankelijk wat stroef. Ik vond het moeilijk dat ze mij geen hand gaf. Voor mij is een hand een teken van vriendelijkheid en genegenheid. Ik ben gewend om de jongeren met wie ik werk altijd een hand te geven. Ik doe dat uit volle overtuiging.

Ik heb haar een keer gezegd dat ze het zichzelf niet makkelijker maakt in ons land. Maar ik heb haar wel gewoon geholpen. In de loop van de maanden bouwden we een goede band op en de grootste gift die ik vanmorgen kreeg was het respect dat ik voelde.

Ze gaat volgend jaar naar het Schakeljaar van Fontys. Ik heb ook veel respect voor haar.








In 2013 schreef ik in het Brabants Dagblad waarom ik mijn leerlingen een hand geef. De column heette Wees Aardig en kunt u hier lezen. In 2016 verscheen het in de bundel "Namen en rugnummers" onder de titel Aardig. Later dit jaar verschijnt de bundel Stap voor stap. Het bevat verhalen over vallen en weer opstaan, maar ook over emancipatie, integratie en ontwikkeling.