Nathalie
rondde onlangs de mbo niveau 3-opleiding schoonheidsspecialist af en kon
doorgaan op niveau 4. Maar Nathalie gaat volgend jaar een opleiding tot pedicure
doen, ook op niveau 3. Nathalie wil zich graag in de breedte ontwikkelen en een
ander vakgebied ontdekken.
Paul deed
het gymnasium. Daarna ging hij naar de Pabo. “Ik wilde altijd al op een
basisschool werken, maar ja, ik kon goed leren, dus ik heb het gymnasium maar
afgemaakt”.
Marijn
haalde haar havo-diploma. Ze dacht aan de kunstacademie maar ze wilde toch
vooral iets ambachtelijks doen en ging naar het mbo om te leren hoe je meubels
kunt maken. Dat beviel haar uitstekend.
Nathalie,
Paul en Marijn maakten een keuze. Ze kozen welbewust voor een opleiding en dat
was niet perse de hoogst haalbare opleiding.
Zelf ging ik na het behalen van mijn vwo-diploma naar de universiteit. Dat was wel het hoogst haalbare, maar werd geen
succes. Ik ben gewoon niet zo’n wetenschappelijk type.
“Het stoort mij dat iedereen altijd maar
hogerop wil”.
Dit was het citaat op de voorpagina van de
Volkskrant waarmee het interview met onderwijsminister Jet Bussemaker werd
aangekondigd. Er stond ook een foto bij.
Het lijkt me niet fijn als je als
onderwijsminister wordt neergezet als iemand die het storend vindt dat mensen
hogerop willen. Vervelend dat zo’n citaat een eigen leven gaat leiden en het is
ook helemaal niet wat ze wilde zeggen. Uit het interview komt een veel
genuanceerder beeld naar voren.
Bussemaker is sociaaldemocraat en voor sociaaldemocraten is
onderwijs hét instrument om te komen tot een rechtvaardiger samenleving. Via
onderwijs krijgen jongeren meer kansen dan hun ouders. Via onderwijs komen
jongeren hoger op de maatschappelijke ladder. Onderwijs stelt jongeren in staat
om actief deelnemer te worden aan het maatschappelijk proces van samenleven en
werken.
Ouders
willen het beste voor hun kind, maar verwarren het beste vaak met het hoogst
haalbare. Het Nederlands onderwijsstelsel zit ook zo in elkaar dat je steeds
geneigd bent maar hogerop en hogerop en hogerop te gaan. Net zolang tot je
vastloopt. Op het hbo en op de universiteit vallen de studenten bij bosjes uit.
Ik
geloof zeker dat de kwaliteit van het onderwijs op hbo en universiteit nog kan
verbeteren. Maar uiteindelijk gaat het erom dat je op een plek komt die bij je
past. De plek die bij je past is de plek waar je gelukkig bent en jezelf kan
zijn. De plek ook waar je jouw kwaliteiten het best kan ontwikkelen.
En de
plek die bij je past is dus niet altijd een plek hogerop.