vrijdag 3 februari 2017

Verlangen naar de Vliehors


Als topografie je ding is en je iemand bent die graag wegdroomt boven een atlas, dan zijn er op deze wereld veel plekken om naar te verlangen.

De Vliehors is zo’n plek. Ik ben er nog nooit geweest.

Een hors is volgens het woordenboek een zandplaat in zee die met vloed bijna geheel onderloopt, maar de Vliehors is wel wat groter dan een zandplaat. Het is een uitgestrekt natuurgebied in het westen van Vlieland en telt zo’n 24 vierkante kilometer. De zandvlakte wordt ook wel de Sahara van het Noorden genoemd. Het gebied is voor een groot gedeelte in gebruik als militair oefenterrein, maar je kunt er wel komen.

Vanuit Oost-Vlieland kun je er met de Vliehors-express naar toe. Dit is een toeristentruck die met zeer speciale banden blijkt te rijden. Wanneer er over het zand wordt gereden, verschijnt er een gedicht in het zand.

Vanuit Texel kun je met het Waddenveer de Vriendschap op de Vliehors komen. Deze vaart alleen in de zomermaanden een paar keer per week.

In 2009 stond ik aan de rand van de Vliehors. Samen met Stijn en Josse was ik over de afsluitdijk naar Harlingen gefietst en daarvandaan met de boot naar Vlieland gevaren. Op de laatste dag van ons verblijf op het eiland fietsten we zo ver mogelijk naar het Westen tot we op de rand van de Vliehors stonden. Het waaide hard die dag.




Vorige week was ik weer vlakbij de Vliehors. Op Texel wandelde ik in twee dagen van zuid naar noord, van de boot naar de vuurtoren zeg maar. Vlak voor de vuurtoren zag ik de Vliehors ook echt liggen. Een gele streep in de verte, uitgelicht door een klein beetje zon. Ik voelde de opwinding in mijn buik.

’s-Avonds in het café in De Cocksdorp deed ik wat navraag, maar al snel kwam ik tot de conclusie dat een overtocht er echt niet inzat in deze tijd van het jaar.

De volgende dag wandelde ik weer terug naar de boot en bedacht ik waar mijn verlangen naar de Vliehors vandaan komt, want hoe kun je verlangen naar een plek waar je nog nooit ben geweest?

Het verlangen naar de Vliehors is een verlangen naar lege vlaktes en vergezichten, maar daarmee ook naar ruimte, rust en bovenal helderheid.


Ik blijf dus nog even verlangen naar de Vliehors.

Luister ook naar Terug en lees Aardrijkskunde







Geen opmerkingen:

Een reactie posten