Na een korte afwezigheid begon ik op 15 mei 2017 aan mijn re-integratie op het Koning Willem I College en wel op de afdeling Educatie in de Sint-Jorisstraat.
Mijn fiets parkeerde ik in de gemeentelijke fietsenstalling op de Wolvenhoek.
Wat een geweldige uitvinding van de gemeente ’s-Hertogenbosch
dacht ik. De fietsenstalling is niet
alleen gratis, maar je krijgt er nog een glimlach bij ook en de dienstdoende ambtenaar
wenste mij een fijne dag.
Fijne dag!
Vol goede moed ging ik dan ook aan het werk, deze dag kon al niet meer stuk. Ik ging werken als opleidingsdecaan en nieuwkomers adviseren en ondersteunen bij hun inburgering en kennismaking met het Nederlandse onderwijs.
Nu zijn we anderhalf jaar verder en tegenwoordig komen er minder mensen op gesprek. Steeds meer mensen stromen door binnen onze school.
Mijn re-integratie ging met vallen en opstaan. Vaak legde ik de lat te hoog en als je dat doet, dan kom je jezelf weer tegen.
In de afgelopen
anderhalf jaar heb ik hier heel wat nieuwkomers gesproken en soms vond ik die
gesprekken heel moeilijk. Ik werk al vanaf 1994 in het onderwijs, maar heb moeten wennen aan deze voor mij nieuwe doelgroep. De levensverhalen grepen me
soms aan en in mijn functie van decaan voelde ik mij vaak ook de poortwachter van
het Nederlands onderwijssysteem. Een systeem dat niet altijd even flexibel is. Ik
heb zeker een aantal mensen verder kunnen helpen, maar moest ook vaak nee
verkopen.
Maar wat ik nog iedere dag leuk vind is dat eigenlijk ieder
gesprek wordt afgesloten met “Fijne dag”. Soms dacht ik dat het één van de eerste dingen was die mensen leerden in Nederland.
Dat is wat ik van mijn contacten met nieuwkomers heb geleerd. Ook als het tegenzit en na afloop van een moeilijk gesprek wens je elkaar gewoon een fijne dag.
Want dat is toch waar het uiteindelijk allemaal omgaat.
Fijne dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten