Kinderkaartje

Mijn vader werd geboren in een dorp vlakbij Rotterdam, maar in 1962 kreeg hij  een baan in een dorp dicht bij Amsterdam. In dat dorp was bijna iedereen voor Ajax. Mijn vader was niet zo’n voetbalfan, maar mijn ome Nico die kon er wat van. Hij had een seizoenkaart van Feyenoord!

Op verjaardagen en familiefeestjes was het altijd een drukte van belang; behalve Jan en Nico waren er nog 12 kinderen! Ik probeerde altijd bij mijn ome Nico in de buurt te zitten want daar gingen de gesprekken over voetbal en niet over politiek. Op één van die bijeenkomsten vroeg mijn ome Nico of ik een keer mee wilde naar het Stadion. Ik was 10 jaar en als een kind zo blij.

Op 31 maart 1975 was het zover. Het was Tweede Paasdag en ik mocht mee naar een thuiswedstrijd van Feyenoord in de Kuip. In die tijd werd er in het paasweekeinde een dubbel programma gespeeld. Feyenoord mocht uit en thuis tegen FC Amsterdam en had op zaterdag al met 0-3 gewonnen in de hoofdstad. 

Na een onrustige nacht werd ik al vroeg naar het huis van mijn ome Nico gebracht, een uurtje rijden. Daarvandaan gingen we naar Rotterdam. Het bleek dat Ome Nico een flinke vriendengroep had met wie ze alle thuiswedstrijden in de Kuip bezochten; we waren met een heel gezelschap. In mijn herinnering was mijn neefje Frank Overgaag er ook bij.

Eenmaal aangekomen bij dat grote stadion keek ik mijn ogen uit. Ik had de indruk dat Ome Nico iedereen kende en we passeerden wat hekken en suppoosten. Opeens waren we op de eretribune. “Ga hier maar zitten” en Ome Nico wees een rij met stoelen aan. Zijn vrienden hadden inmiddels ook een plekje gevonden een paar rijen daar voor. “Ik moet nog even een kaartje voor je halen” en weg was hij weer.

Daar zat ik dan in dat mooie stadion. Het was mooi weer, het zat goed vol en er liepen ook al wat spelers op het veld. Toen ome Nico eindelijk terug kwam stond de wedstrijd op het punt van  beginnen. “Hier, pak aan!” en hij gaf mij het kaartje.

 

Die dag zag ik mijn eerste wedstrijd van Feyenoord. Dat ze met 1-2 verloren was jammer, maar de ervaring was onvergetelijk en het kaartje heb ik tot op de dag van vandaag bewaard. Ik zat op de Eretribune, maar met een kinderkaartje voor vak X achter het doel.

Dit verhaal schreef ik voor de winactie 80 jaar de Kuip. Het kaartje vond ik in een oud plakboek.