Rechtsaf

In de kerstvakantie van 2005/2006 was ik voor twee weken terug in Egypte. Ik beleefde een turbulente periode in mijn leven en had behoefte om weer even terug te zijn in het land waar ik met zoveel plezier gewerkt had. Er waren veel touroperators actief op dat moment en ik kon voor Rosetta Reizen uit Nijmegen een tweeweekse reis begeleiden.

Ik was wat gespannen bij aanvang, ik was immers zeker 10 jaar niet terug geweest. Die spanning was snel voorbij toen ik in de bus van de luchthaven naar het hotel de microfoon ter hand nam. De woorden van het welkomstwoordje dat ik al zo vaak had uitgesproken kwamen als vanouds. Toen we het treinstation passeerden na zo’n half uurtje hoorde ik mezelf praten.

“Als u rechts kijkt ziet u het Ramses Station, het grootste treinstation van Afrika. Links ziet u een standbeeld van Farao Ramses II. Dat is ooit gevonden in het nabijgelegen Memphis en hier neergezet.”

Ik bewoog mijn hoofd naar links en het beeld stond er niet. De chauffeur zag mijn verbazing en moest lachen. “They removed it because of pollution”.

Ook de groep moest lachen, de sfeer zat er gelijk goed in, ik kon mijn praatje vervolgen en vertellen dat we Ramses II later deze reis nog vaak zouden tegenkomen.

Het was heerlijk om terug te zijn, we bezochten diverse plaatsen, ik zag een aantal oude bekenden en voelde me als een vis in het water.

De trajecten Cairo-Minia en Minia-Aswan werden met de trein afgelegd. De trip van Aswan naar Luxor ging per bus, een ritje van zo’n 200 kilometer en onderweg zouden nog wat tempels bezocht worden.

Het was druk in Egypte die kerstvakantie en de meeste buschauffeurs waren bezet. Gelukkig had de agent in Aswan nog een buschauffeur kunnen vinden. De man kon weliswaar goed rijden, maar was vreemd genoeg nog nooit in Luxor was geweest. Hij sprak ook geen woord Engels, maar voor mij was dat geen bezwaar. Ik kende de Arabische woorden voor linksaf, rechtsaf en rechtdoor en ben gezegend met een redelijk topografisch geheugen. Zonder een plattegrond te raadplegen wist ik in Luxor dan ook precies hoe we bij het hotel moesten komen.

Toen we Luxor naderden zag ik dat er veel veranderd was. Er was nu een brug over de Nijl, er was ook de nodige nieuwbouw bij gekomen en het was behoorlijk druk op de weg. 

De chauffeur vertrouwde op de ervaring van de reisleider die semi-nonchalant in het gangpad zijn praatje deed en vlak voor de tempel van Luxor aangaf dat hij rechtsaf moest gaan.

Ila al-ya-meen!

Het volgende dat ik me herinner is dat ik op de grond lag. De bus was met piepende remmen tot stilstand gekomen en een botsing met een luxe taxi en een volgeladen pick-up truck was ternauwernood voorkomen. 

De “Sharia en Karnak” was al sinds 1998 éénrichtingsverkeer.

Eerdere verhalen uit deze serie:

Kamer 619

Vierduizend Amerikaanse Dollars