In het onderwijs ben je in
de eerste plaats een opvoeder. Je draagt immers de pedagogische
verantwoordelijkheid over kinderen. Ik ben er van overtuigd dat jonge mensen in
hun ontwikkeling een rolmodel nodig hebben en dat is wat ik probeer te zijn. En
of je nu onderwijzer, meester, leraar, mentor, studieloopbaanbegeleider of
vader bent; het belangrijkste instrument dat je hebt in de opvoeding ben je
zelf. Ieder mens is het product van zijn eigen biografie, en ik geef u een
inkijkje in de mijne.
‘Vader Bert’ overleed in
2005. Ik was toen nog getrouwd en hij was mijn schoonvader. “Je hoeft je gelijk
niet te halen, want ik geef het je nu” was een uitspraak van hem die nog vaak
door mijn hoofd schiet in bepaalde situaties.
Mijn eigen vader overleed
vorig jaar. Van hem leerde ik dat je niet moet mopperen als het tegenzit, maar
je werk goed en zorgvuldig moet doen en aandacht moet hebben voor de mensen om
je heen. “En als je kansen slecht staan dan neem je een goede houding aan” zei
hij regelmatig en dat had hij weer van zijn vader geleerd.
Nu ben ik bijna 50 en zelf
vader van drie zoons en twee stiefzoons. Ik heb het verdriet van mijn scheiding
achter mij gelaten, maar realiseer me ook dat ik mijn zoons Lennard, Stijn en
Josse tekort heb gedaan. Een echtscheiding heeft grote gevolgen voor kinderen. Ruben
en Ivo noemen mij gewoon Reinoud en geen stiefvader. Ze verloren hun eigen vader
Hans op jonge leeftijd, maar gelukkig komt hij nog vaak ter sprake en kunnen ze
ook benoemen welke levenslessen ze van hem hebben geleerd.
Op school leerde ik de
stelling van Pythagoras, de Duitse naamvallen, de wet van de zwaartekracht en het
multipliereffect en al die dingen ben ik ook weer vergeten. Wat de echte levenslessen
zijn weet je meestal pas als je ouder wordt.
Mijn rol als ouder en als
onderwijzer bijten elkaar soms. Als vader kan ik soms mijn eigen pedagogische
inzichten helemaal vergeten. Wat is het toch verrekte lastig om je emoties op
een goede manier te gebruiken als het gaat om je eigen kinderen. En wat is het
toch verrekte lastig als je als vader vindt dat ze op school je eigen kind te
streng aanpakken. Als vader geef ik mijn kinderen graag ruimte en vertrouwen en
dat botst wel eens met de regels van school.
Mijn zoon Stijn krijgt deze
week zijn diploma en gaat na de zomervakantie studeren in Nijmegen. Hij was wel
klaar met school en school was klaar met hem. In zijn zoektocht naar autonomie
kleurde hij vaak buiten de lijntjes en dat betekende de nodige botsingen en
gesprekken met de coördinator en de rector en bovendien meerdere bezoekjes aan
de leerplichtambtenaar. Als vader zat ik erbij en keek ik ernaar.
“Heb de moed om als ouder
niet perfect te zijn” hoorde ik laatst iemand zeggen en ik dacht aan wat ik
goed en niet goed had gedaan. Welke levenslessen mijn zoons daarvan hebben
geleerd, mogen ze zelf zeggen als ze bijna 50 zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten